Πολύ λίγα λόγια εισαγωγικά (και λίγα ακόμα πιο προσωπικά στο τέλος του κειμένου) προς ικανοποίηση φίλων και συναδέλφων:
Έχει τεθεί ως καθήκον αναγνωστών, αλλά και συνεργατών που αποτελούν το ΑΕΚτσίδικο τμήμα του a-kalyptos.blogspot.gr (εδώ + εδώ), η ανάρτηση άρθρου προς τιμήν του Τζιοβάνι Σίλβα Ντε Ολιβέιρα, επ' αφορμή και της παρουσίας του στη χώρα για τουρνουά ποδοβόλεϋ.
Δεσμευτήκαμε, αλλά η άτιμη η ζωή δεν μας επέτρεψε να ανταποκριθούμε ως α-κάλυπτοι. Έτσι, λοιπόν, ανταποκρινόμαστε (σχετικά) αναδημοσιεύοντας το εξαιρετικό {κατά τη γνώμη μου} αφιέρωμα που πραγματοποίησε το onsports στον σπουδαίο και πολύ αγαπητό απ' τους οπαδούς όλων των ομάδων ποδοσφαιριστή, τον μοναδικό ΜΑΓΟ της μπάλας.
Tip: Αν είστε γαύροι θα σας χρειαστούν χαρτομάντιλα, ειδικά για το τελευταίο βίντεο...
Ακολουθεί το αφιέρωμα:
Στην πορεία των χρόνων ο Ολυμπιακός ευτύχησε να φορέσουν τη φανέλα του πολύ σπουδαίοι παίκτες. Από τον Ντέταρι μέχρι το Ριβάλντο και από τον Τζόρτζεβιτς μέχρι τον Καρεμπέ κανείς δεν έμεινε παραπονεμένος. Ολοι τιμήθηκαν, αποθεώθηκαν, λατρεύτηκαν. Η σχέση όμως των «ερυθρόλευκων» οπαδών με τον «Μάγο» ήταν κάτι παραπάνω… Ηταν ερωτική…
Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα ποιο ήταν αυτό το στοιχείο που έκανε τους οπαδούς του Ολυμπιακού να λατρέψουν σαν θεό τον Τζιοβάνι και να τον αποκαλέσουν μάγο.
Σαν όνομα δεν ήταν μεγαλύτερο από το Ριβάλντο. Σε (χρονική) διάρκεια και αποτελεσματικότητα προσφοράς υπολείπεται του Τζόρτζεβιτς. Δεν διέθετε τη φινέτσα του Καρεμπέ, ούτε μπορούσε η λατρεία του να δικαιολογηθεί από τον ενθουσιασμό της «πρώτης φοράς» γιατί αυτόν τον είχε «καπαρώσει» πολύ καιρό πριν ο Λάγιος ο Ντέταρι.
Τότε; Τι ήταν ακριβώς αυτό που δημιούργησε τη σχέση λατρείας ανάμεσα στον Βραζιλιάνο άσο και τους «ερυθρόλευκους»; Η απάντηση δόθηκε ήδη παραπάνω. Ηταν μια σχέση ερωτική. Και ο έρωτας δεν εξετάζει τα πώς και τα γιατί. Απλά συμβαίνει. Είναι θέμα χημείας. Στην περίπτωση δε του Τζιοβάνι μπορεί κάλλιστα να πει κανείς πως η χημεία συνάντησε τη μαγεία. Τεχνική, φαντασία, έμπνευση, ακρίβεια, αρμονία, ομορφιά. Ολα τα παραπάνω στοιχεία ήταν αυτά που συνέθεσαν τον παίκτη Τζιοβάνι.
Υπήρχε βέβαια και ο αντίλογος. «Είναι αργός, δεν μπορεί να μπει σε καλούπια, είναι απείθαρχος, δεν έχει συγκεκριμένη θέση». Αυτό το τελευταίο, ήταν και το επιχείρημα του Λουίς Φαν Γκάαλ όταν ανέλαβε τις τύχες της Μπαρτσελόνα και οδηγήθηκε σε ρήξη με το Τζιο. «Πείτε μου σε ποια θέση παίζει για να τον χρησιμοποιήσω έλεγε χαρακτηριστικά», υπονοώντας ότι δεν μπορούσε να τον εντάξει στο σύστημα της ομάδας. Οι Καταλανοί, πάντως, είχαν διαφορετική γνώμη από τον Ολλανδό και όταν ο Τζιοβάνι έφυγε από τη Βαρκελώνη ο καταλανικός Τύπος έγραψε ότι αποπέμφθηκε «η χαρά των φιλάθλων».
Στον Ολυμπιακό ο Τζιοβάνι ξεχώρισε από την πρώτη στιγμή. Για την τεχνική του, το χαρακτήρα του, τη βαθιά πίστη του, για τον τρόπο που πανηγύριζε τα γκολ του, γονατίζοντας και δείχνοντας με τα δυο του χέρια προς τον ουρανό, δηλαδή προς τον Θεό ευχαριστώντας τον. Ετσι, πολύ γρήγορα έγινε για τους «ερυθρόλευκους» κάτι ιερό. Ένα τοτέμ.
Στον Ολυμπιακό βρήκε το λιμάνι του, στην Ελλάδα συνάντησε την ατυχία. Σε ένα παιχνίδι κόντρα στον Ηρακλή ένας σοβαρός τραυματισμός και μια απορία που εξακολουθεί να βρίσκεται στα χείλη όλων μέχρι σήμερα: Πόσα περισσότερα «μαγικά» θα είχε κάνει ο Τζιοβάνι αν δεν είχε τραυματιστεί;
Γιατί είναι αλήθεια πως μετά τον τραυματισμό του δεν ήταν πια ο ίδιος παίκτης. Τι ήταν αυτό που έβαλε φρένο στην πορεία του; Ενας ενστικτώδης φόβος που προερχόταν από την ανάμνηση αυτού που του είχε συμβεί; Μια ρεαλιστική αδυναμία, απόρροια του σοβαρού τραυματισμού που ποτέ δεν αποκαταστάθηκε πλήρως; Κανείς δεν ξέρει.
Ακόμα κι έτσι όμως έφυγε από την Ελλάδα έχοντας κατακτήσει 5 πρωταθλήματα, 1 κύπελλο και έχοντας επιτύχει 98 γκολ. Κάπως έτσι λατρεύτηκε, με τη λατρεία των οπαδών του Ολυμπιακού στο πρόσωπό του να παραμένει αναλλοίωτη για όσο χρονικό διάστημα έμεινε στην Ελλάδα και να τον ακολουθεί και όταν έφυγε απ' αυτήν.
Αυτοί, άλλωστε, ήταν που τον κράτησαν το 2002 όταν ο Σωκράτης Κόκκαλης είχε αποφασίσει να μη του ανανεώσει το συμβόλαιο γιατί ο απείθαρχος χαρακτήρας του δημιουργούσε ανέκαθεν προβλήματα στους προπονητές - λάτρεις της πειθαρχίας. Στη φιέστα πρωταθλήματος του είχε ετοιμάσει αποχαιρετιστήριο λόγο, αλλά το σύνθημα των οπαδών «Τζιοβάνι για πάντα στο λιμάνι» τον έκανε να αλλάξει γνώμη και να του ανανεώσει το συμβόλαιο.
Μετά από τέσσερα χρόνια (έξι συνολικά στο λιμάνι) ήρθε το πλήρωμα του χρόνου. Η απόφαση να αποχωρήσει ήταν πια δική του, προσωπική. Δεν μπόρεσε όμως να αποφύγει την συναισθηματική φόρτιση. Το κλάμα του ενώθηκε με αυτό των «ερυθρόλευκων» οπαδών στην αναγγελία του «αντίο». Η προσδοκία για το «επανιδείν» μεγάλη. Εστω και εκτός αγωνιστικού χώρου. Εστω και από ένα άλλο πόστο.
Ο «Μάγος» βρίσκεται πια ξανά μετά από χρόνια στην Ελλάδα. Το Σάββατο θα τιμηθεί από τη διοίκηση του Ολυμπιακού όπως πρέπει να τιμώνται όσοι ποδοσφαιριστές έχουν προσφέρει στους συλλόγους που έχουν αγωνιστεί.
Στα μάτριξ του γηπέδου Καραϊσκάκη οι φίλοι του Ολυμπιακού θα έχουν την ευκαιρία να ξαναθυμηθούν τις μεγάλες στιγμές που έζησαν μαζί του. Τη λόμπα στον Μοντραγκόν, στον αγώνα με τη Γαλατάσαραϊ στη Ριζούπολη.
Την έτερη λόμπα στον Κόβιτς στον αγώνα πρωταθλήματος με τον ΠΑΟΚ. Το εκπληκτικό γκολ σε έναν αγώνα κυπέλλου κόντρα στον Ηρακλή που «ανάγκασε» τον Αγγελο Αναστασιάδη, προπονητή τότε του «Γηραιού» να τον συγχαρεί, αναγνωρίζοντας το ποδοσφαιρικό του μεγαλείο.
Να ξαναθυμηθούν και να δακρύσουν. Και να δακρύσει κι αυτός μαζί τους. Όπως τότε, στην τελευταία ραδιοφωνική του συνέντευξη. ΄Η όπως τότε, στις 25 Μαϊου 2005, στο τελευταίο παιχνίδι του με τον Ολυμπιακό, που μέσα από φανέλα του φορούσε ένα φανελάκι όπου ευχαριστούσε το Θεό στα ελληνικά για την αγάπη των οπαδών του Ολυμπιακού: «Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου που οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού είναι μέρος της ζωής μου. Σας αγαπώ πολύ».
Αυτό θα κάνουμε κι εμείς από εδώ. Θα θυμηθούμε. Για τον Τζιοβάνι, άλλωστε, έχουν ειπωθεί και γραφτεί τα πάντα. Ο,τι κι αν επιχειρηθεί να γραφτεί, απλά θα επαναλαμβάνει τα ήδη ειπωμένα.
Ας αφήσουμε λοιπόν να μιλήσουν οι εικόνες…
Η άφιξη
Στις 16 Ιουλίου 1999 «πατάει» στην Ελλάδα ο Τζιοβάνι. Ούτε μπορούσε τότε να φανταστεί ο ίδιος ή οι οπαδοί του Ολυμπιακού τη σχέση λατρείας που επρόκειτο να δημιουργηθεί μεταξύ τους...
Ο τραυματισμός
Ηταν 4 Δεκεμβρίου 1999. Σε αγώνα Ηρακλή - Ολυμπιακού ένα σκληρό φάουλ του Λάζαρου Σέμου φέρνει τη διάγνωση - σοκ: Ρήξη χιαστών και επιστροφή στην αγωνιστική δράση σε 6 μήνες. Ο Τζιοβάνι επιστρέφει στις 28 Μαϊου 2000.
Η λόμπα στο ματς Ολυμπιακός - ΠΑΟΚ
Είναι 8 Νοεμβρίου 1999 και ο Ολυμπιακός υποδέχεται τον ΠΑΟΚ σε ένα παιχνίδι που έληξε 4-1 υπέρ των «ερυθρόλευκων» - Ηighlight της βραδιάς η λόμπα του Τζιοβάνι που στέλνει... αδιάβαστο τον Αυστραλοκροάτη τερματοφύλακα του «Δικέφαλου του Βορρά», Κόβιτς.
Είναι 8 Νοεμβρίου 1999 και ο Ολυμπιακός υποδέχεται τον ΠΑΟΚ σε ένα παιχνίδι που έληξε 4-1 υπέρ των «ερυθρόλευκων» - Ηighlight της βραδιάς η λόμπα του Τζιοβάνι που στέλνει... αδιάβαστο τον Αυστραλοκροάτη τερματοφύλακα του «Δικέφαλου του Βορρά», Κόβιτς.
Τα δύο γκολ κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης
Είναι 15 Σεπτεμβρίου 1999 και ο Τζιοβάνι «συστήνεται» στους οπαδούς του Ολυμπιακού με δύο γκολ στον συγκλονιστικό αγώνα με τη Ρεάλ Μαδρίτης για το Champions League που λήγει ισόπαλος 3-3.
Είναι 15 Σεπτεμβρίου 1999 και ο Τζιοβάνι «συστήνεται» στους οπαδούς του Ολυμπιακού με δύο γκολ στον συγκλονιστικό αγώνα με τη Ρεάλ Μαδρίτης για το Champions League που λήγει ισόπαλος 3-3.
Το εκπληκτικό γκολ στον αγώνα κυπέλλου με τον Ηρακλή
Στις 11 Νοεμβρίου 2001 σε έναν αγώνα για τα ημιτελικά κυπέλλου κόντρα στον Ηρακλή πετυχαίνει το ωραιότερο ίσως γκολ του στην καριέρα του στην Ελλάδα. Βλέποντας τον τερματοφύλακα του «Γηραιού» Ράινκε εκτός θέσης, «ζυγίζει» και στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα, «υποχρεώνοντας» τον τότε προπονητή των «κυανόλευκων» Άγγελο Αναστασιάδη παρά τα όποια παράπονα και ενστάσεις του στη διάρκεια του αγώνα, να δώσει συγχαρητήρια στον Τζιοβάνι αναγνωρίζοντας την ποδοσφαιρική του ευφυϊα.
Στις 11 Νοεμβρίου 2001 σε έναν αγώνα για τα ημιτελικά κυπέλλου κόντρα στον Ηρακλή πετυχαίνει το ωραιότερο ίσως γκολ του στην καριέρα του στην Ελλάδα. Βλέποντας τον τερματοφύλακα του «Γηραιού» Ράινκε εκτός θέσης, «ζυγίζει» και στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα, «υποχρεώνοντας» τον τότε προπονητή των «κυανόλευκων» Άγγελο Αναστασιάδη παρά τα όποια παράπονα και ενστάσεις του στη διάρκεια του αγώνα, να δώσει συγχαρητήρια στον Τζιοβάνι αναγνωρίζοντας την ποδοσφαιρική του ευφυϊα.
Η λόμπα στον Μοντραγκόν
Στις 5 Νοεμβρίου 2003 ο Ολυμπιακός υποδέχεται στη Ριζούπολη τη Γαλατάσαραϊ στο πλαίσιο τoυ Champions League και την κερδίζει 3-0. Το τρίτο γκολ το πετυχαίνει ο Τζιοβάνι και είναι μια φοβερή λόμπα που ο τότε τερματοφύλακας των Τούρκων, Μοντραγκόν, θα θυμάται ακόμα...
Στις 5 Νοεμβρίου 2003 ο Ολυμπιακός υποδέχεται στη Ριζούπολη τη Γαλατάσαραϊ στο πλαίσιο τoυ Champions League και την κερδίζει 3-0. Το τρίτο γκολ το πετυχαίνει ο Τζιοβάνι και είναι μια φοβερή λόμπα που ο τότε τερματοφύλακας των Τούρκων, Μοντραγκόν, θα θυμάται ακόμα...
Tα εν Ελλάδι στατιστικά του
ΥΓ2: Ιταλέ θυμάσαι που περιγράφαμε το γκολ στον Μοντραγκόν, "κεκλεισμένων των θυρών", κάπου στον Νέο Κόσμο; Περάσανε τα χρόνια...
Βαθμολόγησέ το!
{[['
']]}
']]}
Εδώ η άποψή σου "μετράει".
Αρκεί να είναι κόσμια. :)