Τα στοιχεία αυτής της έρευνας είναι ό,τι πρέπει, για να πάμε να τα δείξουμε όλοι μαζί σε όλα αυτά τα golden boys των εταιρειών που φωνάζουν για τις αρνητικές επιπτώσεις της πειρατείας στη μουσική, καθώς η έρευνα για το διαμοιρασμό media και τις συνήθειες κατανάλωσης περιεχομένου του κοινού στις ΗΠΑ και τη Γερμανία αποδεικνύει ότι όσοι μοιράζονται αρχεία μεταξύ τους (ναι, αυτοί οι… πειρατές!), είναι ουσιαστικά οι καλύτεροι πελάτες της μουσικής βιομηχανίας.
Για να λέμε του στραβού το δίκιο, ο υπογράφων, ως λάτρης του βινυλίου, προτού να πάει να αγοράσει δίσκους πρώτα κατεβάζει για να ακούσει και μετά πηγαίνει να κάνει την αγορά. Η έρευνα αποδεικνύει ότι αυτή είναι μια πρακτική που ακολουθείται συχνά και από αρκετούς. Όσοι δηλώνουν ότι κάνουν P2P file sharing (ναι εδώ εννοούμε Peer to Peer, μήπως απαγορεύεται και να το γράψουμε;), αποδεικνύεται (και λογικά!) ότι έχουν μεγαλύτερες μουσικές συλλογές από τα… «καλά» παιδιά που δεν κατεβάζουν.
Στη Γερμανία τα ερευνητικά στοιχεία δείχνουν ότι οι φίλοι του P2P αγοράζουν τρεις φορές περισσότερη μουσική από ότι όσοι δεν κατεβάζουν μέσω P2P. Βέβαια, θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο αριθμός των δηλωμένων P2P χρηστών στο γερμανικό δείγμα είναι πολύ μικρό για να είναι στατιστικά αξιόπιστο.
Μήπως τελικά, όσοι κατεβάζουν μουσική, έστω και παράνομα, είναι ενθουσιώδεις με τη μουσική και είναι εκείνοι που στηρίζουν τη μουσική βιομηχανία; Για σκεφτείτε το… και ρίξτε ένα σχόλιο για το πώς σας φαίνεται αυτό ως ενδεχόμενο.
Βαθμολόγησέ το!
{[['
']]}
']]}
Εδώ η άποψή σου "μετράει".
Αρκεί να είναι κόσμια. :)